W rolnictwie najczęściej stosuje się wapna typu węglanowego (kreda mielona, mączka wapienna) o wzorze chemicznym CaCO3. Działają one wolniej, a przez to mniej agresywnie. Ich rozpuszczalność w roztworze glebowym jest także mniejsza. Najważniejsze, by taki nawóz był odpowiednio zmielony.

W roztworze glebowym, pod wpływem wody nasyconej CO2 (odczyn kwaśny), przechodzi on w wodorowęglan wapnia. Następnie związek ten ulega dysocjacji na jon wapniowy (który wchodzi w kompleks sorpcyjny i wypiera z niego jony wodoru) oraz jon wodorowęglanowy. Wyparty z kompleksu sorpcyjnego jon wodorowy reaguje z jonami wodorowęglanowymi i powstaje kwas węglowy, który szybko rozpada się na dwutlenek węgla oraz wodę.

Tego typu wapno ma najwięcej odmian. Dużo zależy od surowca z jakiego zostało wyprodukowane oraz od właściwości fizycznych oraz chemicznych jakimi się cechuje. Podsumowując w skrócie: istotnym czynnikiem, decydującym o skuteczności działania nawozów wapniowych typu węglanowego jest stopień ich rozdrobnienia, dlatego produkt kruszony może być nawet 200 razy mniej skuteczny od produktu mielonego.

Wapnowanie skutecznie odkwasza glebę i przyczynia się do wzrostu plonów nawet o 30%.

ODMIANA 04 – nawóz wapniowy węglanowy, podstawowy składnik to węglan wapnia [CaCO3] - ok. 90% – zawartość [CaO] min. 50%.

ODMIANA 05 - nawóz wapniowo-magnezowy, podstawowy składnik to węglan wapnia i magnezu, gdzie suma tlenku wapnia i magnezu [Ca + MgO] min. 45 % po przeliczeniu na czysty składnik otrzymujemy od 30% - 35% CaO i do 16% MgO.

Dlaczego skład nawozu zawsze jest podawany w przeliczeniu na CaO?

Skład nawozów, niezależnie od tego, czy zawierają wapno tlenkowe czy węglanowe, zawsze wyrażony jest w ilości tlenku wapna, ponieważ wymaga tego Ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu. Nakazuje ona producentom informowanie o składzie nawozu poprzez podawanie zawartości tlenku wapna. Dzięki temu nawozy można ze sobą porównać i ocenić oraz umożliwia precyzyjne przeliczenie niezbędnej do zastosowania dawki wapna.